Médaille miraculeuse de la Rue du Bac Le 18 juillet 1830, sœur Catherine Labouré, Fille de la Charité, conduite par un enfant mystérieux dans la chapelle, rue du Bac voit la Sainte Vierge qui lui désigne l’autel : « Venez au pied de cet autel. Là, les grâces seront répandues sur toutes les personnes qui les demanderont avec confiance et ferveur. » Le 27 novembre 1830, la Sainte Vierge apparaît de nouveau à sœur Catherine dans la chapelle. Dans un premier tableau, la Vierge porte dans ses mains un petit globe doré surmonté d’une croix qu’elle élève vers le ciel. Catherine entend : « Cette boule représente le monde entier, la France et chaque personne en particulier. » Dans le deuxième tableau, des mains ouvertes de la Sainte Vierge sortent des rayons d’un éclat ravissant. Une voix explique : « Ces rayons sont le symbole des grâces que je répands sur les personnes qui me les demandent. » Certains rayons cependant restent sombres : ce sont les grâces que personne ne demande. Puis un ovale se forme autour de l’apparition et cette invocation s’inscrit en demi-cercle en lettres d’or : « Ô Marie conçue sans péché, priez pour nous qui avons recours à vous. » Une voix se fait entendre : « Faites, faites frapper une médaille sur ce modèle. Les personnes qui la porteront avec confiance recevront de grandes grâces. » Enfin le tableau se retourne et sœur Catherine voit le revers de la médaille : en haut une croix surmonte l’initiale de Marie, en bas deux cœurs, l’un couronné d’épines, l’autre transpercé d’un glaive. En février 1832, éclate à Paris une terrible épidémie de choléra, qui va faire plus de 20000 morts ! Les Filles de la Charité commencent à distribuer, en juin, les deux mille premières médailles. De manière stupéfiante, les protections et les conversions se multiplient, comme les guérisons… À la mort de sœur Catherine, en 1876, on compte plus d’un milliard de médailles ! Dieu seul fait les miracles mais il les fait, quelquefois, au moyen d’objets de piété bien matériels, par l’intercession de Marie et des saints. Le message de la médaille est un appel à la confiance en l’intercession de la Sainte Vierge. En 1894, le pape Léon XIII a reconnu les apparitions de la Vierge Marie à sainte Catherine Labouré, canonisée en 1947. En 1845, John Henry Newman, un pasteur anglican qui portait la médaille depuis le 22 août, se convertit le 9 octobre. Il devient prêtre et cardinal. Il a été canonisé en 2019. En 1842, Alphonse Ratisbonne se convertit à Rome après avoir reçu une médaille et vu la Sainte Vierge dans une église. Le succès de la médaille, où il est écrit que Marie a été « conçue sans péché », a contribué à la reconnaissance officielle du dogme de l’Immaculée Conception, le 8 décembre 1854 par le pape Pie IX, dans la bulle Ineffabilis Deus. Sainte Bernadette, à Lourdes, portait la médaille avant même les apparitions de la Vierge en 1858. Sainte Thérèse de l’Enfant-Jésus portait elle aussi la médaille miraculeuse au carmel. Une nouvelle impulsion est donnée à la diffusion de la médaille miraculeuse grâce au père Maximilien-Marie Kolbe. Il distribue généreusement des médailles : « Ce sont mes munitions », dit-il. Aujourd’hui, deux millions de pèlerins passent à la rue du Bac chaque année. Ce qui en fait un des dix lieux les plus visités de la capitale. La multitude anonyme des apôtres de la médaille miraculeuse, un des objets de piété les plus connus et les plus diffusés, est répandue à travers le monde. Porter au cou avec confiance une médaille bénite est un signe extérieur qui doit manifester les dispositions intérieures adéquates pour recevoir les bénédictions et grâces promises par la sainte Vierge au port de la Médaille Miraculeuse.

Rue du Bac Հրաշք մեդալ 1830 թվականի հուլիսի 18-ին Քույր Քեթրին Լաբուրեն՝ Գթության դուստրը, խորհրդավոր երեխայի գլխավորությամբ մատուռում, rue du Bac, տեսավ Սուրբ Կույսին, ով ցույց տվեց զոհասեղանը նրան. «Եկե՛ք այս զոհասեղանի ստորոտը. Այնտեղ շնորհները կտարածվեն բոլոր այն մարդկանց վրա, ովքեր վստահությամբ ու ջերմեռանդությամբ կխնդրեն դրանք։ » 1830 թվականի նոյեմբերի 27-ին Սուրբ Կույսը կրկին հայտնվեց քույր Քեթրինին մատուռում։ Առաջին նկարում Աստվածածինը իր ձեռքերում կրում է մի փոքրիկ ոսկյա գլոբուս, որի վրայից վեր է խոյանում, որը նա բարձրացնում է դեպի երկինք: Քեթրինը լսում է. «Այս գնդակը ներկայացնում է ամբողջ աշխարհը, Ֆրանսիան և հատկապես յուրաքանչյուր մարդու: » Երկրորդ տեսարանում Սուրբ Կույսի բաց ձեռքերը ցայտում են ապշեցուցիչ փայլի ճառագայթներից: Մի ձայն բացատրում է. «Այս ճառագայթները այն շնորհների խորհրդանիշն են, որոնք ես թափում եմ նրանց վրա, ովքեր ինձանից խնդրում են դրանք: Որոշ ճառագայթներ, սակայն, մնում են մութ. սրանք այն շնորհներն են, որոնք ոչ ոք չի խնդրում: Այնուհետև երևույթի շուրջը ձևավորվում է օվալ, և այս կոչը ոսկե տառերով կիսաշրջանով գրված է.Ձայն է լսվում. «Դարձրե՛ք, այս մոդելի վրա շքանշան տվեք: Մարդիկ, ովքեր վստահ են այն կրում, մեծ շնորհներ կստանան։ » Վերջապես նկարը շրջվում է, և քույր Քեթրինը տեսնում է մետաղադրամի մյուս կողմը. վերևում խաչը գերազանցում է Մարիամի սկզբնատառը, ներքևի մասում երկու սրտեր՝ մեկը փշերով պսակված, մյուսը՝ սրով խոցված։ 1832 թվականի փետրվարին Փարիզում բռնկվեց խոլերայի սարսափելի համաճարակ, որը խլեց ավելի քան 20000 մարդ: Գթության դուստրերը հունիսին սկսում են բաժանել առաջին երկու հազար մեդալները։ Զարմանալիորեն, պաշտպանություններն ու դարձերը բազմապատկվեցին, ինչպես բժշկությունները... Երբ 1876 թվականին մահացավ քույր Քեթրինը, կային ավելի քան մեկ միլիարդ մեդալներ: Միայն Աստված հրաշքներ է գործում, բայց նա անում է դրանք, երբեմն, բարեպաշտության շատ նյութական առարկաների միջոցով, Մարիամի և սրբերի միջնորդությամբ: Մեդալի պատգամը Սուրբ Կույսի բարեխոսությանը վստահելու կոչ է։ 1894 թվականին Հռոմի Պապ Լեո XIII-ը ճանաչեց Մարիամ Աստվածածնի հայտնությունները Սուրբ Եկատերինա Լաբուրեին, որոնք սրբերի շարքը դասեցին 1947 թվականին:1845 թվականին անգլիկան հոգեւորական Ջոն Հենրի Նյումանը, որը մեդալը կրում էր օգոստոսի 22-ից, հոկտեմբերի 9-ին դարձի եկավ։ Նա դառնում է քահանա և կարդինալ։ Նա սրբադասվել է 2019 թվականին։ 1842 թվականին Ալֆոնս Ռատիսբոնը կրոնափոխ է եղել Հռոմում՝ շքանշան ստանալու և Սուրբ Կույսին եկեղեցում տեսնելուց հետո։ Շքանշանի հաջողությունը, որտեղ գրված է, որ Մարիամը «հղիացել է առանց մեղքի», նպաստել է Անարատ Հղիության դոգմայի պաշտոնական ճանաչմանը, 1854 թվականի դեկտեմբերի 8-ին Պիոս IX պապի կողմից, Ineffabilis Deus ցուլում։ Լուրդում գտնվող Սուրբ Բերնադետը մեդալը կրել է դեռևս 1858 թվականին Կույսի հայտնությունից առաջ: Մանուկ Հիսուսի Սուրբ Թերեզը նույնպես կրել է Կարմելում հրաշագործ շքանշանը: Հրաշագործ շքանշանի բաշխմանը նոր թափ է տրվում հայր Մաքսիմիլիեն-Մարի Կոլբեի շնորհիվ։ Մեծահոգաբար շքանշաններ է բաժանում՝ «Իմ զինամթերքն է»,- ասում է նա։ Այսօր երկու միլիոն ուխտագնաց է անցնում Դյու Բակ փողոցով ամեն տարի: Ինչն այն դարձնում է մայրաքաղաքի ամենաշատ այցելվող վայրերի տասնյակում:Աշխարհով մեկ սփռված է հրաշագործ շքանշանի առաքյալների անանուն բազմությունը՝ բարեպաշտության ամենահայտնի և ամենատարածված առարկաներից մեկը։ Վստահությամբ օրհնված շքանշանը պարանոցին կրելը արտաքին նշան է, որը պետք է դրսևորի ներքին տրամադրությունները, որոնք համարժեք են օրհնություններն ու շնորհները ստանալու համար, որ խոստացել է Սուրբ Կույսը Հրաշք մեդալ կրելու համար: